کاشت چغندر قند - آنا شیمی قابوس

صفر تا صد کاشت چغندر قند

مقدمه

قند يكي از منابع اصلي تامين انرژي اسـت . گياهـان قنـدي عمـده در جهـان و همچنـين درايران، نيشكر و چغندرقند مي باشند. چغندرقند با نام علمی Vulgaris Beta گیاهی دو لپه از خانواده اسفناج (Chenopodiaceae)می باشد. دوره زندگی در چغندرقند دو ساله بوده که سال اول رشد رویشی داشته و تشکیل یک ریشه قطور و سال دوم رشد زایشی و تولید ساقه گل دهنده و میوه را می نماید. جهت انتقال از مرحله رویشی به زایشی، گیاه احتیاج به یک دوره درجه حرارت پایین همراه با روزهاي بلند دارد.

در برخـي سـال هـا، بعـضي از بوته ها طي سال اول رشد (توليد چغندر ريشه اي) وارد مرحله بـذردهي مـي شـوند و رفتـاري مـشابه گياهـان دوسـاله نـشان نمـي دهنـد. ايـن گياهـان، بـولتر (bolter )ناميـده مـي شـوند. بولترها از اوايل تير تا زمان برداشت گيـاه در مـاه مهـر ظـاهر مي شوند.

نیاز های اساسی کاشت چغندر قند

نور
چغندرقند گياهـي روز بلند بوده و به نـور زيادي براي رشد و تجمـع قنـد در ريـشه نيـاز دارد. وجود نور كافي در اواخر دوره رشد، موجب زياد شدن ذخيره قند و افزايش خـواص كيفي چغندرقند مي شود. بدين منظور بايد فاصله بهينه بوته هـا و تـراكم مطلـوب آنهـا را در كشت زار مورد توجه قرار داده و ضمن كوشش در جهت حفظ سـلامت بـرگ هـا، نـسبت بـه كنترل سريع علف هاي هرز نيز اقدام شود.

آبیاری
كل آب مورد نياز چغندرقند در طول دوره رشد در مناطق مختلف كشور را بين 7300 تـا 13600 متـر مكعـب در هكتـار برآورد كرده اند. كشت ديم موفق چغندرقند به دستكـم 500 ميلـي متـر آب (جمـع ذخيـره رطوبتي و باران در فصل رشد با توزيع مناسب) نياز دارد.

خاک
خاك هاي حاصلخيز داراي زهكشي مناسب، با بافت متوسط (رسـي – شـني ) و اسـيديته (pH )خنثي تا كمي قليايي (7 تا 2/7 (براي چغنـدرقند منــاسب هـستند . خـاك هـاي داراي مقادير زياد سنگ، خاك هاي فشرده و سفت كه به طـور معمـول بـدون مـواد آلـي هـستند، براي كشت چغندرقند مناسب نمي باشند. چغندرقنـد جـز در مراحـل اوليـه رشـد، نـسبت بـه شوري خاك مقاوم است . با اين حال شـوري بـالاي خـاك بـه عنـوان يـك عامـل محـدود كننده در توليد چغندرقند به شمار مي آيد.

دما
چغندرقند گياهي سرمادوست بوده و دماي پايه براي رشد آن حدود 4 درجه سلـسيوس است. دماي مناسب براي جوانه زدن بذر چغندرقند بين 15 تا 20 درجه سلـسيوس اسـت. به طـوركلي، ميـانگين دمـاي شـبانه روزي 15 تـا 25 درجـه سلسيوس براي رشد رويشي و توسعه ريشه مناسب مي باشد. ميانگين دماي شبانه روزي بـيش از 28 درجه سلسيوس براي رشد چغندرقند نـامطلوب بـوده و بيـشترين رشـد چغندرقنـد در ميانگين دماي شبانه روزي 20 تا 23 درجـه سلـسيوس بـه دسـت مـي آيـد، ولـي در صـورت كفايت رطوبت خاك، دماهاي بيشينه 35 تا 40 درجه سلسيوس را به خوبي تحمل مي كند.

تناوب زراعی

نوع گياهاني كه در تناوب مد نظر قرار مـي گيرنـد و جايگـاه چغندرقنـد در تنـاوب نيـز بسيار مهم است .گياهاني مانند غلات، توان رقابت بيـشتري بـا علـف هـاي هـرز دارنـد و اسـتفاده از آنهـا در تناوب باعث كاهش علف هاي هرز يكساله و چند ساله مي شود.

بر پايه گزارش ها، هنگـامي در برنامه تناوب چغندرقند، يونجه وجود داشته باشد و همچنين تناوب از سه سـال بـه شـش سال افزايش يابد، توليد چغندرقند بسيار بهبود پيدا كرده به طـوري كـه در تنـاوب چهـار تـا شش سال، آسيب نماتد به چغندرقند بـه شـدت كـاهش مـي يابـد . زمـين آلـوده بـه بيمـاري ريزومانيا نبايد تا 15 سال به كشت چغندرقنـد اختـصاص يابـد .

بيمـاري هـايي ماننـد بيمـاري پوسيدگي ريزوكتونيايي و آفانومايسيس ريشه بر روي ذرت و غلات دانـه ريـز بـدون تـاثير است در حالي كه اين بيماري به گياهاني مانند نخود، يونجه، سـيب زمينـي و چغندرقنـد بـه شدت آسيب مي رساند . لذا توليد چغندرقند اگر در تناوب بـا ديگـر گياهـان زراعـي باشـد مي تواند ثبات بيشتري داشته باشد.

زمان کاشت

چغندرقند در جهان به دو صورت بهاره و يا پاييزه كـشت مي شود. در ايران، بـا توجـه بـه شـرايط آب و هـو ايي منـاطق مختلف، كشت چغندرقند بهاره معمولاً از اوايل اسفند شروع و تا پايان ارديبهشت ادامه مي يابد. زمان برداشـت چغندرقنـد بهاره اواخر شهريور تا پايان آذر است . در حـالي كـه كاشـت چغندرقند پـاييزه در پـاييز (اواخـر شـهريور تـا اوايـل آذر ) و برداشت آن در بهار انجام مي شود. دوره برداشـت چغندرقنـد پــاييزه در ايــران، كوتــاه تــر از چغندرقنــد بهــاره و از اواخــر فروردين شروع و تا اواخر خرداد ادامه مي يابد.

عمق کاشت

عمق كاشت اهميت ويژه اي بـراي موفقيـت در جوانـه زنـي مطلـوب و ه مزمـاني بيـرون آمدن جوانه ها از خاك ، دارد. بـا افزايش عمـق كشت ميـزان جوانـه زنـي كـاهش مـي يابـد. در آماده سازي مناسب بستر، عمق كاشت حدود 5/3-2 سانتي متر است. عمق كاشـت در بهترين ارقام و با توان جوانه زني بالا نيز نبايد عميق تر از 8/3 سـانتي متـري خـاك باشـد . افزايش عمق كشت تا 5 سانتي متر مي تواند ميزان سبز و بيـرون آمـدن گياهچـه را از خـاك حدود 40-35 درصد كاهش و باعث نايكنواختي شديد سطح سبز كشتزار گردد.

میزان بذر

ميزان بذر مورد نياز در روش هاي مختلف كاشـت ، رقـم بـذر و شـرايط خـاك و آب و هواي منطقه ، متفاوت است . در زراعت سنتي حدود 20 تا 25 كيلوگرم ودر زراعت رديفي 8 تا 12 كيلوگرم بذر چند جوانه اي در هر هكتار نياز داريد. در صـورت اسـتفاده از بـذرهاي تك جوانه اي، ميزان بذر مورد نياز شما، 2-3 كيلوگرم خواهدبود.

تراکم بوته و آرایش کاشت

در تراكم هاي مناسب بوته ، پوشش كشتزار زودتر كامل و در نهايـت بهـره وري و بـازده استفاده از نور خورشيد در واحد سطح افزايش و درپـي آن عملكـرد كمـي و كيفـي ريـشه افزايش مي يابد. بـر پايـه تحقيقـات و ارزيـابي هـاي انجـام شـده تـراكم مناسـب در زراعـت چغندرقند حدود نه تا دوازده بوتـه در مترمربـع و يـا بـه عبـارتي 90 تـا 120 هـزار بوتـه در هكتار در هنگام برداشت نهايي مي باشد. تراكم كمتر از ايـن شـمار باعـث رشـد يكنواخـت ريشه ها و كاهش قابليت استحصال قند و هدر رفت نهاده هاي مصرفي مي شود و تراكم بيشتر سبب افزايش ر قابت درون گونه اي (بين بوته هاي چغندرقند ) و توليد ريشه هاي كوچك تـر، افزايش نسبت اندام هوايي به ريشه و كاهش عملكرد مي شـو د. شـمار بوتـه در واحـد سـطح تابع فاصله بين خطوط كا شت و بين بوته ها بر روي خط اسـت . بـا ايجـاد فاصـله رديـف 50 سانتي متر و فاصله بوته 15 تا 20 سانتي متر مي توان به تراكم حدود 90 تا 120 هـزار بوتـه در هكتار در هنگام برداشت نهائي دست يافت.

مراحل رشد چغندر قند

براساس تقسیم بندي فائو مراحل چهارگانه رشد چغندر قند عبارتند از:

جوانه زنی تا استقرار بوته (مرحله 4 برگی)
مرحله رشد رویشی (مرحله 16 برگی) به مدت 30 -25 روز
شکل گیري عملکرد (پوشش برگی تقریبا ثابت) به مدت 125 -75روز
رسیدگی محصول به مدت 40 تا 50 روز

قبل از کاشت
قبل از کاشت چغندر لازم است از مزرعه آزمون خاک گرفته شود و کودهای مورد نیاز خاک در زمان قبل از کاشت و یا به اصطلاح زیر شخم براساس آزمون خاک تجویز و مصرف شود که عموما از کودهای اوره با پوشش گوگردی، فسفات ، پتاسیم ، گوگرد جامد و کودهای دامی پوسیده و یا کود مرغی استفاده می شود.

مرحله رشد
قبل از کاشت

نوع کود
کودهای دارای پتاسیم، فسفر و نیتروژن و کودهای مرغی و دامی

نحوه مصرف
به همراه شخم و دیسک

تقویت بذر
یکی از بهترین روش ها برای رشد بهتر چغندر قند، بذرمال کردن آن ها پیش از کاشت است. این کار باعث می شود جوانه زنی آن ها بهتر شود و برخی از کمبودهای خاک قبل از کاشت بر طرف شود. بهترین کودهایی که در این مرحله از برنامه کوددهی چغندر قند نیاز است هیومیک اسیدها هستند. این کودها از گیاه در برابر تنش های مختلف جلوگیری می کند و باعث مقاومت چغندر قند در برابر بیماری های مختلف می شود.

مرحله رشد
تقویت بذر

نوع کود
هیومیک اسید

طریقه مصرف
بذرمال

جوانه زني تـا چهـار تـا شـش بـرگ حقيقي
اين مرحله با جذب آب و متـورم شـدن بـذر شـروع و بـا ظهور و رشد ريشه و برگ هاي اوليه خاتمـه مـي يابـد حداقل دما براي جوانه زدن بذر ، سه درجه سانتي گراد و بهترين دما براي اين مرحله بين 20-15 درجـه سـانتي گـراد است .

اين دوره را مي توان دوره اصـلي مراقبـت و نگهـداري از گياه چغندرقند ناميد كه از جوانه زني تا مرحلـه هـشت برگـي را شـامل مـي شـود.

وجود فسفر کافی نقش مهمی در استقرار گیاه در مراحل اولیه رشد چغندرقند دارد. استفاده از کودهای ان پی کی با درصد فسفر بالا و در کنار آن هیومیک اسید در این مرحله کمک زیادی به رشد بهتر ریشه و ثبات آن در داخل خاک می کند.

مرحله رشد
جوانه زنی

نوع کود
هیومیک اسید و کودهای ان پی کی با درصد فسفر بالا

طریقه مصرف
محلولپاشی

1 2

چهار تا شش برگ حقيقي تـا پوشـش كامل (حدود 16 برگي)
در ايـن مرحلـه، چغندرقنـد داراي چهـار تـا شـش بـرگ حقيقي است و وارد يك مرحله جديد يا همان شروع توسـعه پوشش گياهي مي شود در اين مرحله، گياه آب و مواد غذايي موردنيـاز خـود را از طريـق سيـستم ريـشهاي تـأمين و از طريـق فتوسـنتز، رشـد ميكند. اين موضوع موجب مي شود سايه انـداز و يـا پوشـش گياهي ـ شامل برگ، دمبرگ و سـاير قـسمت هـاي هـوا يي ـ مشروط بر دسترسي به رطوبت و م واد غذايي كافي به سرعت توسعه يابد .

در این مرحله گیاه در فاز رویشی قرار دارد و نیاز غذایی آن زیاد است. بنابراین تامین مواد مورد نیاز آن در کنار افزایش رشد می تواند از هرگونه تنش محیطی و غذایی جلوگیری کند.

نکته: مصرف به موقع کودهای ازته و سایر عناصر (آهن، روی، منگنز، منیزیم، بر و … ) غلظت قند در ریشه را افزایش می دهد.

مرحله رشد
16 برگی

نوع کود
هیومیک اسید
کود ان پی کی 20 20 20
کود ریزمغذی

طریقه مصرف
آبیاری

محلول پاشی

محلول پاشی

پوشش كامل تا رسيدگي تكنولوژيك
در كــشت بهــاره چغندرقنــد، قــسمتي از رشــد ريــشه در مرحله توسعه سايه انداز اتفاق مي افتد، اما حـداكثر وزن گيـاه پس از پوشش كامل به دست مي آيد و از اواسط فصل، رشـد سايه انداز كـاهش مـي يابـد و وزن خـشك آن، تقريبـاً ثابـت مـي شـود و سـپس بـه تـدريج از مقـدار آن كاسـته مـي شـود. تغييرات داخلي در گيـاه موجـب مـي شـود تـا فـرآورده هـاي فتوسنتزي سايه انداز به حجيم شدن ريشه و ذخيره مواد قنـدي اختصاص داده شود .

در برنامه کودی چغندر در این مرحله نیز می بایست به منظور آماده سازی شرایط مساعد برای غده دهی از کودهای مکمل حاوی پتاسیم، اسیدهای آمینه وهورمون های گیاهی استفاده کرد. استفاده از پتاسیم در این مرحله به افزایش وزن و قند غده ها کمک زیادی می کند.

مرحله رشد
رسیدگی کامل

نوع کود
کودهای مکمل حاوی پتاسیم، اسیدهای آمینه وهورمون های گیاهی

طریقه مصرف
محلول پاشی

آفات و بیماری های چغندر قند

چغندرقند مورد حمله آفات زيادي قرار مي گيرد. تاكنون 170 گونــه حــشره زيــان آور از مــزارع چغندرقنــد كــشور گردآوري شده است كه بين 20-10 گونـه از ايـن حـشرات ، آفات كليدي چغندرقند محسوب مـي شـوند.

شب پره هاي زمستانه يـا كـرم هـاي طوقـه بـر (Agrotis spp.)

طوقه برها با حمله بـه گياهچـه هـاي چغندرقنـد در ابتـداي فصل رشد ، از طريق كاهش استقرار و تـراكم بوتـه منجـر بـه كاهش عملكرد مي شوند. لاروها از برگ و طوقه گياه ميزبان تغذيه مـي كننـد . لارو تــازه تفــريخ شــده ابتــدا تغذيــه كمــي داشــته و پــس از پوست اندازي به خاك مـي افتـد و پـاي بوتـه از طوقـه تغذيـه مي كند كه باعث قطع طوقه و خشك شدن بوته مي شـود . در ابتداي فصل رشد ، خسارت بسيار مشخص تر و مهم تـر اسـت . اين آفت باعث كاهش تراكم بوته در مزرعـه مـي شـود . ايـن كاهش تراكم در ابتدا ي فـصل و قبـل از شـش برگـي اتفـاق مي افتد.

روش های کنترل آفت:

در يك ماه اول پس از كاشت ، بايستي بازديـدهاي مكـرر از مزرعه انجـام شـود و زمـاني كـه بوتـه هـاي آلـوده در مزرعـه مشاهده شدند، در صورت وجود يـك لارو در هـر ده بوتـه، مبـارزه شـيميايي بـا سـم هـاي مناسـب و در دسـترس ماننـد فوزالون به نسبت 5/1 ليتر در هكتار توصيه مـي شـود . بـراي لاروهاي مسن تر داخل خاك ، اسـتفاده از گرانـول ديـازينون يا سموم مناسب ديگر به نـسبت 5/1 كيلـوگرم در هكتـار در هنگام غروب آفتاب )لاروهاي كرم طوقه بر نورگريز هستند ( دركنـار خطـوط كاشـت توصـيه مـي شـود.

كرم هاي برگ خوار

كرم هاي برگ خوار چغندرقند شامل سـه گونـه شـب پـره گامـــا, (Plusia gamma Linnaeus) كارادرينـــا( Spodoptera exigua) و پرودنيـا (Spodoptera litoralis) هستند. كرم هاي برگ خوار در اكثر مناطق كشور حضور دارند و جزو آفات پلـي فـاژ محـسوب مـي شـوند كـه دامنه ميزباني وسيعي دارند و حتي از علف هاي هـرز و بـرگ درختان حاشيه مزرعه نيز تغذيه مي كنند.

لارو اين پروانـه هـا از سـن دوم بـه بعـد شـروع بـه تغذيـه از بــرگ مــي كنــد ولــي تغذيــه لارو ســن ســوم كــه باعــث مشبك شدن برگ و سـنين چهـارم و پـنجم كـه تمـام بـرگ را مـــــي خورنـــــد، داراي اهميـــــت بيـــــشتري اســـــت. اگر چغندرقنـد شـش برگـي 120 باشد، چهار لا رو يك بوته را مي خورند. مزرعه خـسارت زده از دور مشابه مزرعه اي است كه دچار تگـرگ شـده باشـد.

روش های کنترل آفت:

زماني كه تعدادي از تخم ها باز شدند و به محض مـشاهده لاروهاي سنين اول و دوم بايستي مبارزه شيميايي انجام شـود . سم هاي موجود شـامل سم فوزالون 35 درصد به ميزان دو ليتر در هكتـار، ديـازينون 60 درصد به ميزان يك ليتر در هكتار و اتريمفوس 50 درصـد به مقدار 2-5/1 ليتر در هكتار بـراي مبـارزه بـا ايـن حـشرات توصيه مي شود.

زنجـرك و شته

در اين گروه از آفات، هم حـشرات بـالغ و هـم پـوره هـا بـا تغذيـه از شـيره گيـاهي سـبب بـروز بدشـكلي هـايي روي بـرگ و همچنـين باعـث زردي بوتـه و كاهش عملكرد و درصد قند مي شـوند . حملـه ايـن حـشرات باعث جلب مورچه ها و قارچ هـا ي دوده اي بـه بوتـه مـي شـود. شته هـا و زنجـرك هـا ناقـل بـسياري از عوامـل ويروسي در چغندرقند هستند امـا در ز راعـت پـاييزه بـه دليـل اينكه اين حـشرات بيـشتر در انتهـاي فـصل رشـد در مزرعـه يافت مي شوند (فروردين و ارديبهشت )، لذا خسارت چنداني ندارند و شايد هم لزومي به مبارزه شيميايي با آن ها نباشد . در صورت لزوم، مي توان از سم هاي سيستميك ـ مانند كنفيدور ـ استفاده كرد.

1 2

بیماری های چغندرقند

مرگ گياهچه و پوسيدگي ريشه چغندرقند

اولين نشانه بيماري پوسيدگي ريزوكتونيايي ريشه و طوقه چغندرقند پژمردگي ناگهاني و زرد شدن بـرگ هـا همـراه بـا زخم هـا ي قهـوه اي تيـره در قاعـده دمبـرگ هـا اسـت . چنـين برگ هايي پس از اضمحلال، مي ميرند ولي هم چنان به طوقـه چسبيده باقي می مانند. نحوه قرار گـرفتن بـرگ هـا ي خـشك شده رو ي بوته بـه شـكل سـتاره اي اسـت . ريـشه هـا درجـات متفاوتي از پوسيدگي قهوه اي تا سياه رنگ را نشان مـي دهنـد كه معمولاً از ناحيه طوقه شروع و تا انتهاي ريشه اصلي ادامـه مي يابد. ظهور شانكر يا شكاف هاي عميـق در ناحيـه طوقـه و در كناره هاي ريشه هاي بيمار، امري عادي اسـت .

بيماري هـاي مـرگ گياهچـه و بوتـه ميـري در درجـه اول موجب كاهش تراكم بوته مي شود. پوسيدگي ر يشه علاوه بر كاهش تـراكم بوتـه، موجـب كـاهش كيفيـت محـصول نيـز مي شود. متوسط درصد قند ريشه هايي با شدت آلـودگي سـه تا چهار (در مقياس صفر تا هفت كه در آن صفر به منزله بوتـه سالم و هفت بوته كاملاً پوسيده تعريف شـده اسـت )، نـصف ريشه هاي سالم است.

1 2

روش های مبارزه:

اصولاً مديريت بيماري هاي خاكزاد بـه دليـل پيچيـدگي محــيط خــاك و عــدم كــارآيي روش هــاي متــداول كنتــرل شيميايي، مشكل است. از اينرو، استفاده از رقـم هـاي مقـاوم در تركيــب بــا تــدابير زراعــي از روش هــاي عملــي توصــيه شده است.

تنــاوب 5-3 ســاله بــا محــصولات مناســب در كــاهش جمعيت بيمارگردر خاك كمك مي كند.

كاشت چغندرقند به صورت مداوم در افزايش بيماري پوسيدگي ريـشه اهميـت دارد.

شـخم مناسـب، زهكـشي و مـديريت صـحيح آبيـاري به ويژه در خاك هايي با بافت سنگين وتهيـه بـستر مناسـب از روش هاي كـاهش خـسارت بيمـاري بـرا ي پوسـيدگي ريـشه ناشي از قارچ هاي پيتيومو فيتوفترا عنـوان شـده اسـت .

بيماري لكه برگي سركوسپورايي چغندرقند

لكـه برگـي سركوسـپورايي از مهـم تـرين، شـايع تــرين و مخرب ترين بيماري هـاي برگـي چغندرقنـد در سـطح جهـان است. بررسي ها نشان مي دهد كه اين بيمـاري تحـت شـرا يط محيطي گرم و مرطـوب (ميـانگين دمـاي ماهيانـه طـي فـصل رشد، بيش از 20 درجه سانتي گراد وميانگين بـارش بـيش از 80 ميليمتر) بيشترين خسارت را به چغندرقند وارد مـي كنـد . ايــن بيمــاري باعــث كــاهش عملكــرد و كيفيــت محــصول مــي شــود.

علائم بيماري در ابتدا به صورت لكه هاي حلقوي نكروزه به قطرتقريبي سه تـا پـنج ميلـي متـر بـر روي بـرگ هـا ظـاهر مي شود. لكه ها معمـولاً بـه رنـگ قهـوه اي روشـن بـا حاشـيه مشخص به رنگ قهوه اي تيره تا ارغواني مايل به قرمز هـستند . با پيشرفت بيماري، اين لكه ها به هم متـصل شـده وبـرگ هـا ابتدا زرد، سپس قهوه اي ودر نهايت نكروزه مي شوند.

روش های مبارزه:

جداي از بـه كـار گيري روش هـاي زراعـي نظيـرتنـاوب، كشت مناسـب و شـخم عميـق كـه در راسـتاي كـاهش مايـه تلقيح اوليه صورت مـي گيـرد، اسـتفاده از رقـم هـاي مقـاوم و كاربرد قارچ كش هاي مختلف، راهكارهـا ي اصـلي مقابلـه بـا اين بيماري هستند.

در شرايطي كه بيماري در كـشت پـا ييزه به صورت اپيدمي ظاهر شـود ، مـي تـوان آن را بـا يـك يـا دو سمپاشي با سم هايي نظيـرمـانكوزب مهـار كـرد.

بيماري سفيدك سطحي چغندرقند

بيماري سـفيدك پـودري در تمـام نـواحي چغنـدر كاري وجود دارد و جزو بيماري هاي رايج و شايع مزارع چغندرقند محسوب مـي شـود . در اثـر بيمـاري ، عملكـرد و درصـد قنـد كاهش مـي يابـد .

علائم بيماري به صورت پوشش سفيد گرد ماننـد ي روي سطح برگ هاسـت كـه بـه مـرور تغييـررنـگ داده و كـدرتر مي شود. در اثر حملـه بيمـار ي، بـرگ هـا شـاداب ي خـود را از دست مي دهند. اين بيماري معمولاً از بـرگ هـا ي مـسن بوتـه آغاز مي شود.

قارچ كش اوپوس بهتر از دينوكاپ، كالكسين و سـولفور در كنترل بيماري سفيدك سطحي نقش دارد.

بيماري گال زگيلي چغندرقند

علائم بيماري عبارت از ظهور گال هايي روي دمبـرگ و پهنك برگ است كه به رنگ صورتي، قرمزيا قهوه اي مايل به سبز هستند . گال هاي روي برگ به رنگ زرد مايل به كـرم نيزديده مي شوند. اندازه گال ها روي برگ و دمبـرگ كمتـر از يك سانتي متراست. طوقـه بـيش از بـرگ هـا به گال زگيلي آلوده مي شود. گال هاي روي طوقه معمولاً بـه قطر 12-8 سانتيمترو وزن آن ها در برخـي مـوارد، بـه يـك كيلوگرم مي رسد.

روش های مبارزه:

آبياري صحيح مزرعه نقش مهمي در كاهش آلودگي بـه بيماري گال زگيلي دارد و زماني كه مزرعه براساس نياز آبي گياه آبياري شود، درصد آلودگي حدود چهار برابر كمتـر از مــوقعي اســت كــه مزرعــه بــه صــورت ســنتي و مرســوم آبياري شود. تناوب با گياهان غيرميزبان و حـذف چغندر وحشي به عنوان علف هـرز ومنبـع نگهـدار ي بيمـاري اهميت زيادي دارد. سمپاشي مزرعه بـا مـانكوزب بـه محـض بروز علائم بيماري (اوايل اسفند) درصد آلودگي را كـاهش داده است.

علف های هرز چغندرقند

علــف هــاي هــرز در كــشت پــاييزه چغندرقنــد از تنــوع گونه اي بسيار زيادي برخوردار هستند . در يـك بررسـي، 25 گونه مختلف از علف هاي هرز پهن برگ و باريـك بـرگ بـا دوره رشد و قدرت رقابت متفاوت در يك مرزعه چغندرقند پاييزه شناسايي شدند . برخي از اين علـف هـاي هرز ماننـد پنيـرك، سـلمه تـره، پيچـك صـحرايي، كـاهو ي وحشي، ترشـك، خـوني واش و كنگـر ابلقـي در تمـام طـول فصل همراه با گياه چغندرقند هستند و حضور آن ها در مزرعه خـسارت بيـشتري بـه محـصول وارد مـي كنـد.